We voelen het nog steeds, die verwachtingsvolle spanning. Wanneer je wacht op iets moois, want je weet zeker dat het mooi wordt, wil je soms nog net íets langer wachten, om er nog nét iets meer van te kunnen genieten.
28 januari 2020: het doek gaat op, in het Scala. Daar, in het theater, waar de “premières” altijd speciaal zijn. Waar klasse en elegantie elkaar ontmoeten. Christian Eriksen en Inter, het kon ook niet anders. De meester, met al zijn magische kwaliteiten, op ons middenveld.
Het geluid van de bal die uit elkaar klapt op de kruising vermengt zich met de oooh’s van verwondering en bewondering vanaf de tribunes van het Giuseppe Meazza bij een vrije trap van gigantische afstand in de eerste Derby della Madonnina: op dat moment waren alle interisti gerustgesteld, wetende dat Christian Eriksen in het zwart-blauw speelde, meer was daar niet voor nodig. De rest, het voetbal, zou toch wel uit je voeten zijn gekomen, als een muzikaal meesterwerk gecomponeerd door een natuurtalent.
Flitsen van klasse en strijd, plotselinge doelpunten – zoals die rechtstreeks uit een hoekschop tegen Napoli – en teleurstellingen. Die lange zomer van 2020, nadat we na een geweldige reeks net tekortkwamen voor de titel. Maar ook het punt van waar we het komende seizoen zouden vertrekken.
Met jouw klasse, kwaliteit en magie vond je altijd de juiste antwoorden: de vrije trap die je in de Derby in de Coppa Italia de bovenhoek inschilderde, een historisch moment in de recente geschiedenis van onze club. Een doelpunt dat net zo mooi als belangrijk was, niet alleen doordat we daardoor doorbekerden, maar ook omdat het het verhaal tussen Christian Eriksen en Inter nieuw leven inblies. Wedstrijd na wedstrijd verstrengelden onze verhalen zich meer en meer in elkaar.
Je stond centraal in die fantastische zegetocht richting de Scudetto. Jij en Inter pakten elkaar bij de hand en werkten samen, dag voor dag, aan het opbouwen van een driekleurig meesterwerk. Het werk van een team, waaraan je bijdroeg met je geometrie, intuïtie, acties die de tegenstanders ontregelden, assists. En doelpunten, belangrijke: tegen Napoli, nog eens. En tegen Crotone, wat eigenlijk het ‘kampioensdoelpunt’ was. Je bekroonde die prestatie in het San Siro, nog maar eens uit een parel van een vrije trap.
Dat is en dat blijft een zoete, maar dubbele herinnering: het laatste moment van Christian Eriksen op het voetbalveld in het shirt van Inter. Want het leven bezorgt je onvergetelijke en ondenkbare momenten. Het doet je een pad ingaan wat je nooit voor mogelijk had gehouden. In de stilte en de hoop zijn alle Inter-fans en alle voetbalsupporters in het algemeen altijd met hun gedachten en gebeden bij Christian geweest. De terugkeer op Appiano Gentile en de omhelzing met de ploeggenoten van het kampioensteam is een vlaag van geluk die we in ons sieradendoosje met onze meest dierbare herinneringen stoppen. Om nooit te vergeten.
En ook al gaan de wegen van Inter en Christian vandaag uit elkaar, weten we dat onze band sterk en niet te breken is, voor altijd. De mooiste momenten, de goals en de zeges, de omhelzing met de fans buiten het San Siro, tijdens het kampioensfeest: jij blijft voor altijd deel uitmaken van de geschiedenis van Inter.
In bocca al lupo, Chris!
Dit is een vertaling van de brief die Inter publiceerde op de clubwebsite na de bekendmaking van de contractontbinding van de Deense middenvelder op 17 december 2021: https://www.inter.it/en/news/2021/12/17/inter-farewell-message-christian-eriksen.html
